در یک مطالعه جدید، محققان دانشگاه پنسیلوانیا و بیمارستان Children's فیلادلفیا برای بررسی دلایل اصلی این اختلالات، هم‌کاری کردند. آن‌ها دریافتند که استفاده از داروهای ضد ویروسی، عملکرد سلول‌های مغزی حیاتی و حیاتی مغز را که باعث تولید میلین، مواد چربی می‌شود که برای عایق کردن نورون‌ها عمل می‌کند، و به آن‌ها کمک می‌کند سیگنال‌های مغزی را به سرعت و به طور موثر انتقال دهند.

محققان می‌گویند که این اختلال ممکن است مسئول برخی از مشکلات شناختی بیماران مبتلا به اچ آی وی باشد و اشاره به نیاز به تجدید نظر در مورد این که چگونه داروهای ایدز طراحی و تجویز می‌شوند، به ویژه برای کودکان در زمینه هنر، که میلین در آن‌ها هنوز در سرعت‌های بالایی شکل می‌گیرد.

کلی ل. جوردن - Sciutto، استاد و رئیس دانشکده آسیب‌شناسی تشریحی Dental، که با Judith B هم‌کاری داشته‌است. Grinspan، یک دانشمند تحقیقاتی در CHOP و استاد عصب‌شناسی دانشکده پزشکی Penn's Perelman می‌گوید: " این پیام که ما می‌خواهیم از آنجا بیرون بیاوریم، این است که ما می‌خواهیم این بیماران را بهتر کنیم در حالی که آن‌ها در هنر هستند."

این تحقیق در ماه جاری در ژورنال of و عصب‌شناسی آزمایشگاهی منتشر شد.

جردن - Sciutto پس از اینکه شنید او در مورد oligodendrocytes تحقیق می‌کند با Grinspan هم‌کاری کرد. جردن - Sciutto قبلا تاثیرات بر روی نورون‌ها و آستروسیت ها را بررسی کرده بود. با توجه به این واقعیت که مردم در زمینه هنر، ماده سفید را در مغز خود کاهش داده‌اند، بررسی این که چگونه oligodendrocytes تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد، منطقی به نظر می‌رسد، چرا که این سلول‌ها پروتئین‌های سرشار از چربی را تولید می‌کنند که رنگ خاص خود را به رنگ سفید می‌دهد.

تولید Myelin در دو سال اول زندگی متمرکز است و در طول دوران کودکی ادامه می‌یابد.

Grinspan گفت: " در دو سال اول زندگی، شما تقریبا هیچ کنترلی روی بدن خود ندارید تا بتوانید اعضای بدن خود را کنترل کنید و راه بروید.

اما حتی در بزرگسالان، oligodendrocytes عمل می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که میلین به درستی نگهداری می‌شود.

Grinspan گفت: " اگر میلین نابود شود، انگیزه‌های عصبی دیگر به نرمی در طول نورون‌ها حرکت نمی‌کنند و این روند عصبی موقتی هم شروع به کاهش خواهد کرد."

برای اینکه ببینیم آیا هنر می‌تواند بر تولید میلین تاثیر بگذارد، محققان تصمیم گرفتند که به نحوه واکنش oligodendrocytes نسبت به این داروها، نگاه کنند. آن‌ها سه دارو را انتخاب کردند که در یک زمان از معمول‌ترین ترکیبات دارویی توصیه‌شده برای بیماران مبتلا به اچ آی وی بودند: protease بازدارنده و Lopinavir و همچنین inhibitor معکوس ترانس کریپتاز معکوس که عموما به عنوان AZT شناخته می‌شود.

آن‌ها ابتدا سلول‌های پری کورسور mouse را به سه دارو در دوزهای قابل‌مقایسه با غلظت تشخیص دادند که در پلاسما تحت درمان در پلاسما یافت می‌شوند. آن‌ها دریافتند که درمان Ritonavir و Lopinavir توانایی این سلول‌ها را برای بلوغ و درست کردن آن‌ها به روش dose کاهش داده‌است. AZT هیچ تاثیری نداشت.

هنگامی که مواد مخدر را از سلول‌ها پاک کردند، این اثر معکوس شد و oligodendrocytes بار دیگر قادر به کامل کردن و تبدیل شدن میلین به آن‌ها بودند.

Grinspan گفت: " این به ما گفت که این داروها به سادگی سلول‌ها را می‌کشند.

سپس محققان Ritonavir را به موش‌های بالغ تحویل دادند و آن را به دلیل استفاده گسترده جهانی از آن انتخاب کردند. پس از دو هفته درمان، آن‌ها تاثیر منسوب به میلین را در پوسته جلویی حیوانات ارزیابی کردند و دریافتند که این حیوانات سطح بالایی از اجزای ویژه‌ای از میلین بالغ را کاهش داده‌اند.

در نهایت، تیم از بافت مغز انسان از کالبدشکافی گروهی از بیماران مبتلا به HIV استفاده کرد که توسط همکارم بنجامین بی ارایه شده‌بود. Gelman در دانشگاه شعبه پزشکی تگزاس، برای ارزیابی اثرات هنر بر روی میلین، مورد ارزیابی قرار گرفته‌است.

 منبع سایت علم روز