پلاک‌های آمیلوئیدی , که از ذخایر پروتئینی هستند , نقش مهمی در پیشرفت بیماری آلزایمر و دیابت نوع دو دارند . چندین تیم از دانشمندان سراسر جهان در پی یافتن راه‌هایی برای جلوگیری از تشکیل پلاک‌های آمیلوئیدی در مغز انسان هستند .
او در حال حاضر بر روی ایده‌ای برای مدتی در هم‌کاری با تیم‌های پروفسور مارتین زاخاریاس اسمیت ( ره ) و پروفسور یورگن هابرماس ( رکن اصلی پژوهش‌های سکته و جنون در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان ) مشغول به کار است . پژوهشگران امروزه به عنوان بازدارنده‌های قوی تشکیل تجمعات آمیلوئیدی , نتایج خود را در مقالات گزارش کرده‌اند . این کار توسط مرکز تحقیقات مشترک موسسه تحقیقات هم‌کاری آلمان انجام شده‌است .
دسته جدید از بازدارنده‌های آمیلوئید
در تحقیق جدید , این تیم به عنوان دسته جدیدی از بازدارنده‌های آمیلوئید معرفی شده‌است . پروفسور مک گوناگال توضیح می‌دهد : " ما دستگاهی را کشف کرده‌ایم که در پلاسمای خون انسان پایدار است و همچنین می‌تواند مانع از سد خونی انسان در مدل کشت سلول درون شیشه‌ای شود . " او اضافه می‌کند: " تا کنون تنها توانستیم این ویژگی‌ها را در لوله آزمایش نشان دهیم - بنابراین تحقیق بیشتر ضروری است . اما این دو ویژگی بسیار مطلوب برای مهارکننده‌های آلزایمر هستند . "
این تغییر در حال حاضر برای یک حق ثبت اختراع به تازگی مورد استفاده قرار گرفته‌است . پروفسور مک گوناگال می‌گوید : " آن‌ها می‌توانند جایگزین خوبی برای روش‌های مبتنی بر آنتی‌بادی بر پایه آنتی‌بادی علیه تشکیل پلاک آمیلوئید باشند , زیرا تولید آن‌ها آسان است , خواص امیدوار کننده‌ای دارند و به خاطر ماهیت دوگانه آن‌ها , آن‌ها به طور قابل‌توجهی ارزان‌تر از آنتی‌بادی‌ها هستند . "
بنابراین , در حال حاضر , تحقیقات بیشتری در حال برنامه‌ریزی برای بررسی این موضوع هستند که آیا این روش‌ها در مدل‌های درون تنی موثر هستند یا خیر . علاوه بر این , این دارو می‌تواند به عنوان الگو برای توسعه مولکول‌های کوچک مولکول ( مولکول که در حال تقلید از زنجیره‌های پپتیدی است) مناسب باشد , که ممکن است کاربرد آن را به عنوان داروهای ضد آمیلوئیدی در بیماری آلزایمر و دیابت نوع دو نیز پیدا کند .
این تحقیق توسط بنیاد تحقیقات آلمان در چارچوب موسسه تحقیقات آلمان انجام شده‌است .
مقاومت انسولین در بیماران غیر دیابتی مبتلا به پارکینسون
منبع :
مطبوعات
خلاصه :
تقریبا ً دو سوم بیماران غیر دیابتی مبتلا به پارکینسون با وجود داشتن قند خون معمولی ممکن است مقاوم به انسولین باشند . یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که مقاومت انسولین در pd یک مشکل شایع و عمدتا ً ناشناخته است , به ویژه در بیمارانی که اضافه‌وزن دارند .
تقریبا ً دو سوم بیماران غیر دیابتی مبتلا به پارکینسون , با وجود داشتن قند خون طبیعی , ممکن است به انسولین مقاوم به انسولین باشند . یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که مقاومت انسولین در pd یک مشکل شایع و عمدتا ً ناشناخته است , به ویژه در بیمارانی که اضافه‌وزن دارند .
کاهش تحمل گلوکز به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای بیماری پارکینسون شناخته شده‌است و افزایش مقاومت به انسولین به عنوان یک محرک پاتولوژیک در این بیماری وجود دارد . ارتباط کلیدی بین این دو شرایط به نظر می‌رسد مقاومت به انسولین باشد , یک شرط بالقوه برگشت‌پذیر که نه تنها افراد را در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار می‌دهد , بلکه به آن وابسته است . با این حال , شیوع مقاومت انسولین در pd ناشناخته است .
منبع سایت علم روز
