" افزایش علاقه به مطالعه این رابطه و استفاده از داروهای دیابت در درمان بیماری پارکینسون وجود دارد . با این حال , اطلاعات اندکی در مورد شیوع مقاومت به انسولین در بیماری پارکینسون وجود دارد . " این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که در یک جمعیت بزرگ از بیماران غیر دیابتی انجام شده‌است. "

تحقیق حاضر با هدف تعیین شیوع مقاومت انسولینی و ارتباط مقاومت انسولینی با دیگر شاخص‌های متابولیک , علایم حرکتی و غیر حرکتی بیماری پارکینسون و کیفیت زندگی انجام شد . براساس شاخص homa مشخص گردید که تعداد زیادی از این بیماران به انسولین خود پاسخ داده‌اند . از میان سایر اندازه‌گیری‌ها , وزن و قد آن‌ها ثبت و عملکرد حرکتی آن‌ها اندازه‌گیری شد .

نتایج نشان داد که تقریبا ً دو سوم بیماران , با وجود گلوکز ناشتا و در بسیاری از موارد , هموگلوبین نرمال به انسولین تشخیص داده نشده است که این تست به طور منظم برای دیابت نوع و دیابت نوع دو انجام می‌شود . داده‌های آن‌ها مطالعات قبلی را تایید کردند که مقاومت انسولین در مقایسه با افراد لاغر , بیش از دو برابر است , اما محققان درصد بالاتری از بیماران پارکینسونی را با مقاومت انسولینی نشان دادند . همبستگی بین مقاومت به انسولین و کاهش شناختی مشاهده نشد .

تاثیر بالقوه این مطالعه دو برابر است . افزایش وزن و چاقی یک چالش عمده سلامت عمومی است و مقاومت انسولین با وزن بدن ارتباط دارد . این یافته‌ها می‌تواند منجر به افزایش غربالگری بیماران پارکینسونی در تشخیص و اصلاح این بیماری شود .

دومین و بیشتر تاثیر خاص این است که شناسایی بیماران مبتلا به مقاومت انسولینی می‌تواند منجر به پزشکی شخصی شود که به موجب آن بیماران پارکینسونی با مقاومت انسولینی ممکن است با داروهایی که هدف آن معکوس است درمان شوند . تحقیق در مورد استفاده از داروهای دیابت برای درمان بیماری پارکینسون مانند آگونیست های گیرنده glp - ir نیز در حال انجام است .

" اکنون که , برای اولین بار , ما درک می‌کنیم که چگونه مقاومت انسولین عادی در بیماران غیر دیابتی مبتلا به پارکینسون وجود دارد , می‌توانیم شروع به پرداختن به این چالش سلامت عمومی کنیم . " این امر اهمیت یافتن درمان‌های جدید و مداخلات سبک زندگی را افزایش می‌دهد که می‌تواند منجر به اختلالات متابولیکی با مفاهیم متعدد , از دیابت گرفته تا بیماری‌های نورودژنراتیو مانند پارکینسون و آلزایمر شود . "

مدل سلول بنیادی جدید می‌تواند برای آزمایش درمان برای یک اختلال سیستم عصبی نادر استفاده شود .

مطالعه بینشی در مورد نحوه برخورد با دیگر بیماری‌های نورودژنراتیو از جمله آلزایمر ارائه می‌کند.

منبع :

شهر امید

خلاصه :

یک مدل سلول بنیادی جدید برای ارزیابی درمان‌های احتمالی برای یک اختلال سیستم عصبی نادر طراحی شده‌است که در گروه بیماری آلزایمر , بیماری پارکینسون و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک ( als ) قرار دارد .

در این مقاله یک مدل سلول بنیادی برای ارزیابی درمان احتمالی بیماری آلزایمر , بیماری پارکینسون و بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک ( als ) ارائه شده‌است .

این یافته با هدف پیدا کردن راهی برای آرام کردن یا درمان بیماری آلزایمر و دیگر بیماری‌های نورودژنراتیو انجام می‌شود .

تیم به دلیل پاتولوژی نسبتا ً ساده این بیماری را مطالعه کرد . در بیماری الکساندر , یک جهش در یک سلول گلیال , آستروسیت ها را مهار می‌کند که از نوع سلول پیش‌ساز عصبی جلوگیری می‌کند .

منبع سایت علم روز