تفاوت‌های مغز در ورزشکارانی که با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند . ورزش‌های غیرتماسی

مبدا :

دانشگاه ایندیانا

خلاصه :

مطالعه‌ای بر روی مغز ورزش‌کاران شرکت‌کننده در ورزش‌های برخوردی در مقایسه با افرادی که در ورزش‌های غیر تماسی شرکت می‌کنند ، یافته‌است .

مطالعه‌ای از محققان دانشگاه ایندیانا در ژورنال NeuroImage : در مغز ورزش‌کاران که در ورزش‌های برخوردی شرکت می‌کنند در مقایسه با آن‌هایی که در ورزش‌های غیرتماسی مشارکت می‌کنند ، تفاوت یافته‌است .

این تفاوت‌ها در حالی مشاهده شدند که هر دو گروه یک کار بصری ساده ارایه دادند . نتایج نشان می‌دهند که یک تاریخچه از ضربه‌های خفیف اما مکرر به سر می‌تواند منجر به تغییرات جبرانی در مغز شود چون به تابع حرکت چشم مربوط است . یا می ‌توان نشان داد که چگونه صدها ساعت که بازیکنان ورزشی با مهارت‌های هماهنگی با چشم خود خرج می‌کنند ، منجر به سازماندهی مجدد مغز در مناطق اختصاص‌داده‌شده به حرکات چشم می‌شود .

در حالی که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است ، نویسنده ارشد "نیکولاس پورت " گفت که یافته‌ها ، اطلاعات مهمی را در زمینه تحقیقات در مورد subconcussive - - یا " microconcussions " - - که در ورزش‌هایی مانند فوتبال ، فوتبال ، هاکی روی یخ ، ورزش هاکی و اسکی مشترک هستند . علاقه به subconcussions در سال‌های اخیر به طور قابل‌توجهی رشد کرده‌است ، به طوری که خطرات بلند مدت و یا آسیب مغزی ناشی از ضربه مغزی - - به طور گسترده شناخته‌شده و درک شده‌است .

پورت ، دانشیار دانشکده of دانشگاه ایندیانا گفت : " این حکم هنوز به شدت جدی است ، اما ما باید بیشتر یاد بگیریم چون شاهد تفاوت واقعی بین افرادی هستیم که در ورزش با ریسک بالاتری در برابر این تاثیرات مشارکت می‌کنند .

برای انجام این مطالعه ، پورت و محققان در گروه علوم روانشناسی و روانشناسی ایندیانا مغز ۲۱ بازیکن فوتبال و ۱۹ دونده صحرایی را با استفاده از فن‌آوری fMRI مورد بررسی قرار دادند .

محققان بر این ورزش متمرکز هستند زیرا فوتبال بازی فیزیکی است که در آن ضربه‌های کوچک اما مکرر به سر مشترک هستند در حالی که این کشور در معرض خطر بسیار پایینی قرار دارد . بازیکنان حرفه‌ای ورزشی سابقه ضربه مغزی نداشته اند ، اما این ورزش منجر به تکرار ضربه‌های پی‌درپی می‌شود .

پژوهشگران همچنین مغز ۱۱ ورزش‌کار سطح کالج را از زمینه‌های اجتماعی - اقتصادی مشابه بازیکنان فوتبال مورد بررسی قرار دادند تا اطمینان حاصل کنند که نتایج پویش آن‌ها ریشه در عوامل مرتبط با ورزش آن‌ها ندارد .

تفاوت در بازیکنان فوتبال در مقابل مغز دوندگان در کشور به طور خاص در مناطقی از مغز که مسئول پردازش بصری هستند دیده می‌شود . این مناطق بسیار بیشتر در بازیکنان فوتبال در مقابل دوندگان یا داوطلبانی که ورزش‌های دانشگاهی را بازی نمی‌کردند ، فعال‌تر بودند .

پورت گفت : " ما بر روی این مناطق مغزی متمرکز شدیم ، زیرا پزشکان و مربیان به طور منظم با کمبودهای بزرگ در توانایی بازیکنان روبرو هستند تا بعد از تحمل ضربه مغزی حاد ، یک نقطه متحرک را با نگاه خود دنبال کنند . "

اگرچه تفاوت‌های آشکاری بین مغز بازیکنان فوتبال و دوندگان این کشور وجود داشت ، اما پورت گفت که تفسیر نتایج study's چالش برانگیز است .

او گفت : " همه کسانی که از نوازندگان به رانندگان تاکسی می‌آیند تفاوت در فعالیت‌های مغزی مربوط به مهارت‌های خاص خود دارند .

او گفت که روش ایده‌آل برای پیدا کردن علت ریشه‌ای این تفاوت‌ها می‌تواند یک آنالیز مشابه با استفاده از تنها بازیکنان فوتبال باشد . نسل بعدی of پوشیدنی برای اندازه‌گیری تاثیر فیزیکی در طول بازی تا حد زیادی توانایی محققین را به یک نوع ورزش مشابه در گروه‌هایی که براساس قرار گرفتن در معرض خطر قرار دارند ، افزایش می‌دهد .

منبع سایت علم روز