یک حمله صرع می‌تواند بسیار محلی باشد ، اما همچنین بر فعالیت مغزی در فاصله بیش از ۱۰ سانتی متر از هسته تاثیر می‌گذارد . این امر به نوبه خود بر منطقه فعال ، دانشمندان دانشگاه of و دانشگاه شیکاگو در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ( PNAS ) تاثیر می‌گذارد .
ناحیه‌ای که در آن حمله صرع در مغز آغاز می‌شود ممکن است کوچک باشد اما به قسمت‌های دیگر مغز در فواصل بیش از ۱۰ سانتی متر می‌رسد . این فعالیت از دور به نوبه خود بر هسته مبتلا به صرع تاثیر می‌گذارد ، به گفته ریاضی دانان و متخصصین اعصاب دانشگاه Twente و دانشگاه شیکاگو .
محققان این روابط متقابل را در مقاله خود در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم توصیف می‌کنند . هنگامی که بیمار دارای یک حمله صرعی بزرگ و فراگیر است ، اغلب منجر به از دست دادن هوشیاری می‌شود که بخش بزرگی از مغز در آن دخیل است . اما حتی در تصرف نسبی یا کانونی ، فعالیت محدود به منطقه کوچک می‌شود . یک بیمار می‌تواند به طور ناگهانی مشکلاتی داشته باشد، حرکات ناگهانی را نشان دهد یا غیبت کند . سپس ناحیه فعال در مرکز زبان یا نزدیک به آن یا در قشر موتور قرار دارد . همانطور که در حال حاضر نشان داده می‌شود ، حتی در این موارد خاص ، بخش بزرگی از نئوکورتکس ، لایه بالایی مغز نیز در آن دخیل است . مدل‌های پیشرفته شبکه‌های نورونی به همراه داده‌های بیمار ، این را تایید می‌کنند .
نورون‌ها در لبه آتش هسته صرع در یک مسیر خشونت‌بار ، همانطور که انتظار می‌رفت ، قرار دارند . با این حال ، این اثر می‌تواند محلی بماند ، اما در محدوده millimeter میلی متر ، فعالیت شروع به گسترش می‌کند . جبهه موج رو به رشد است ، از نورون‌های بسیار فعال . مکانیسم مهار ، که توسط آن نورون‌های اطراف باید گسترش بیشتری را متوقف کنند ، به وضوح شکست می‌خورد .
در حالی که هسته این حمله ، نورون‌ها را در فرکانس‌های بالا نشان می‌دهد ، امواج فرکانس پایین ( ۶ هرتس ) را می‌توان در فاصله بیشتری از نئوکورتکس ردیابی کرد . برای اولین بار ، مدل‌های ریاضی نشان می‌دهند که این دو نوع فعالیت مغز همبستگی دارند . دو ناحیه وجود دارند که تعامل را نشان می‌دهند : هسته مرکزی صرع منجر به فعالیت در فاصله زیادی از نئوکورتکس می‌شود، در حالی که موج که به هسته بازمی گردد ، بر آتش خود اثر می‌گذارد . چیزی که مشخص نیست این است که حمله چگونه متوقف می‌شود ، اما تعامل با مقیاس متقابل می‌تواند نقش خوبی در این امر ایفا کند .
محققان برای تغذیه مدل‌های ریاضی خود با داده‌های واقعی زندگی می‌توانند از داده‌های موجود بیمار جمع‌آوری‌شده توسط مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا استفاده کنند . در آنجا یک ایمپلنت موقتی برای اندازه‌گیری فعالیت صرع محلی مورد استفاده قرار گرفت . این مجموعه به اصطلاح " یوتا " ، از ۴ تا ۴ میلی متر، از ۹۶ microelectrodes تشکیل شده‌است . با استفاده از این روش ، فعالیت گروه‌های کوچک نورون‌ها را می‌توان تشخیص داد . به علاوه ، فعالیت در مقیاس سانتیمتر با استفاده از Electrocorticogram ( ECoG ) اندازه‌گیری شد . به غیر از EEG ، که از طریق جمجمه انجام می‌شود ، یک ECoG مستقیما ً روی سطح مغز قرار می‌گیرد . این روش‌ها بر پایه جراحی صرع ، برای مکان‌یابی محلی که مسئول ضبط و احتمالا ً حذف آن از طریق عمل جراحی است ، می‌باشند .
در دانشگاه of ، این تحقیق توسط گروه تحلیل غیر خطی پروفسور استفان van و گروه Clinical از پروفسور میشل ون Putten انجام شد که یک متخصص اعصاب در بیمارستان Medisch Spectrum Spectrum در Enschede است .
مقاله " اثرات متقابل تعاملات عصبی در طول فعالیت neocortical human انسانی اثر Tahra عیسی ، Koen دیکسترا ، Christoph Brune ، رابرت van ، Guy ون ، ، Catherine ون Drongelen ، Wim ون Drongelen و استفان وان Gils ، در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا ( PNAS ) دیده می‌شود .
منبع سایت علم روز
